طول عمر در فراخوانی‌ توابع

عمرهای مربوط به آرگومان‌های تابع و مقادیر بازگشتی باید به طور کامل مشخص شوند، اما Rust اجازه می‌دهد عمرها در بیشتر موارد با چند قانون ساده نادیده گرفته شوند. این مسئله استنتاج نیست -- بلکه تنها یک اصطلاح نوشتاری کوتاه است.

• هر آرگومان که فاقد یک lifetime annotation است، یک عمر به آن اختصاص داده می‌شود.
• اگر تنها یک عمر برای آرگومان وجود داشته باشد، به تمام مقادیر بازگشتی که حاشیه‌نویسی نشده‌اند، اختصاص داده می‌شود.
• اگر چندین عمر آرگومان وجود داشته باشد و اولین آن برای self باشد، آن عمر به تمام مقادیر بازگشتی که حاشیه‌نویسی نشده‌اند، اختصاص داده می‌شود.

#[derive(Debug)]
struct Point(i32, i32);

fn cab_distance(p1: &Point, p2: &Point) -> i32 {
    (p1.0 - p2.0).abs() + (p1.1 - p2.1).abs()
}

fn nearest<'a>(points: &'a [Point], query: &Point) -> Option<&'a Point> {
    let mut nearest = None;
    for p in points {
        if let Some((_, nearest_dist)) = nearest {
            let dist = cab_distance(p, query);
            if dist < nearest_dist {
                nearest = Some((p, dist));
            }
        } else {
            nearest = Some((p, cab_distance(p, query)));
        };
    }
    nearest.map(|(p, _)| p)
}

fn main() {
    println!(
        "{:?}",
        nearest(
            &[Point(1, 0), Point(1, 0), Point(-1, 0), Point(0, -1),],
            &Point(0, 2)
        )
    );
}

fn nearest<'a, 'q>(points: &'a [Point], query: &'q Point) -> Option<&'q Point> {