متدها

Rust به شما این امکان را می‌دهد که توابعی را با تایپ جدید خود مرتبط کنید. این کار را با استفاده از بلوک impl انجام می‌دهید:

#[derive(Debug)]
struct Race {
    name: String,
    laps: Vec<i32>,
}

impl Race {
    // No receiver, a static method
    fn new(name: &str) -> Self {
        Self { name: String::from(name), laps: Vec::new() }
    }

    // Exclusive borrowed read-write access to self
    fn add_lap(&mut self, lap: i32) {
        self.laps.push(lap);
    }

    // Shared and read-only borrowed access to self
    fn print_laps(&self) {
        println!("ضبط {} دور برای {}:", self.laps.len(), self.name);
        for (idx, lap) in self.laps.iter().enumerate() {
            println!("Lap {idx}: {lap} sec");
        }
    }

    // Exclusive ownership of self
    fn finish(self) {
        let total: i32 = self.laps.iter().sum();
        println!("مسابقه {} به پایان رسید، کل زمان دور: {}", self.name, total);
    }
}

fn main() {
    let mut race = Race::new("جایزه بزرگ موناکو");
    race.add_lap(70);
    race.add_lap(68);
    race.print_laps();
    race.add_lap(71);
    race.print_laps();
    race.finish();
    // race.add_lap(42);
}

آرگومان‌های self "گیرنده" را مشخص می‌کنند - شیئی که متد بر روی آن عمل می‌کند. چندین گیرنده رایج برای یک متد وجود دارد:

• self&: شیئی را از فراخواننده با استفاده از یک مرجع مشترک و غیرقابل تغییر قرض می‌گیرد. شیء می‌تواند بعداً دوباره استفاده شود.
• mut self&: شیء را از فراخواننده با استفاده از یک مرجع منحصر به فرد و قابل تغییر قرض می‌گیرد. شی پس از آن نمی‌تواند دوباره استفاده شود تا زمانی که مرجع به پایان برسد.
• self: مالکیت شیء را به عهده می‌گیرد و آن را از فراخواننده منتقل می‌کند. متد مالک شیء می‌شود. شیء هنگامی که متد باز می‌گردد حذف خواهد شد، مگر اینکه مالکیت آن به‌طور صریح منتقل شود. مالکیت کامل به‌طور خودکار به معنای قابلیت تغییر نیست.
• mut self: مشابه مورد بالا، اما متد می‌تواند شیء را تغییر دهد.
• بدون گیرنده: این تبدیل به یک متد استاتیک در ساختار می‌شود. معمولاً برای ایجاد سازنده‌ها استفاده می‌شود که به‌طور معمول new نامیده می‌شوند.